Wijntje erbij?

Hoog tijd voor een update dacht ik zo! Waar was ik gebleven? Ja, in Manjimup, the Tree of Love, waar we zo ontzettend hard moesten werken, arme stakkers :-) Gelukkig hadden we snel een andere en veel betere plek gevonden in Pemberton.

In Pemberton woonden en werkten we bij een familie met een grote groententuin. We werkten ongeveer 4 tot 6 uur per dag en we sliepen in een caravan in de tuin. De man was een echte hippie, sikje, lang haar, speelt ukulele, dat is zo'n kleine gitaar, saxofoon, dwarsfluit en een beetje piano, een muzikant dus. De vrouw was een lerares, erg chagrijnig elke dag en als ze wat zei kon je het bijna niet verstaan, zo zacht en stilletjes dat ze sprak. Dan was er nog een zoon van 10, veel te slim voor z'n leeftijd, lego z'n grootste passie en daardoor heeft Alex het kind in zichzelf weer gevonden :-).

We hebben vanalles gedaan, onkruid wieden, bomen herplanten, huis schoonmaken, koken, graven, harken en heel veel rondrijden op de grasmaaier en daarna al het gras opharken etc. Meestal hadden we goed weer, zonnetje erbij en dan kon je gewoon in je t-shirt werken. S'avonds was het wel koud en 1x in de ochtend was het -2, erger dan dat hebben we het niet gehad gelukkig. In een caravan slapen is namelijk niet heel warm en het huis was niet veel warmer, hij had het zelf gebouwd en er zaten nogal wat kieren hier en daar, dus de warmte die er was ging er ook meteen weer uit. Elke dag maakten we om 4 uur het vuur aan en dan was het in ieder geval in 1 gedeelte van het huis nog warm. Het toilet was ook heel bijzonder, het was soort van op de veranda aan de achterkant van het huis, met een leuk gordijntje ervoor, dus met een beetje geluk stond er geen wind en bleef het gordijn op zn plek. Verder kon je via een raam leuk de achtertuin inkijken, wat wil je nog meer? Doortrekken was ook niet de bedoeling, je gooit er gewoon wat zaagsel en blaadjes in en hoppa, klaar ben je. Een paar keer zaten we met z'n allen rond een groot kampvuur in de tuin, glaasje whisky, hij speelt op z'n ukulele, eigen gebakken koekjes en gelukkiger kun je niet zijn!

Ruim twee weken zijn we hier gebleven. Daarna was het tijd om naar de wijngaard in Boyup Brook te gaan en dat is waar we nu zijn, voor al ongeveer 6 weken.

Dit is de beste plaats waar we tot nu toe geweest zijn, dat hoopten we eigenlijk ook, omdat we hier het langste zullen zijn. We verblijven in het huis van Trevor en Mary, ze zijn allebei in de zestig en ze zijn ontzettend leuk en lief. Ze verzorgen ons alsof we hun kinderen zijn, altijd vragen of we wel genoeg te eten hebben en onze was wordt zomaar gedaan, het is net alsof ik ff thuis ben, bijna dan :-) Trevor pest me altijd met z'n opmerkingen, blondje, prinses, dikzak, alle namen krijg ik, allemaal voor de gein natuurlijk. We hebben een slaapkamer en onze eigen badkamer, heel luxe. Het eten is fantastisch en in overvloed, want grote eters, dat zijn we zeker :-)

Elke dag werken we in de wijngaard, het is onze taak om alle takken te snoeien, we doen ongeveer 130 boomstronken per dag. We hebben pijnlijke handen en blaren hier en daar, soms pijn in de rug, maar dat is het dan ook wel en we raken er meer en meer aan gewend. We doen dit nu al zes weken en het is nog steeds goed en redelijk leuk werk om te doen. S'avonds wacht er altijd een wijntje op ons, heerlijk, maar we proberen nu om een aantal alcoholvrije avonden in te lassen.

De wijngaard is 17 hectare groot en het dorpje is hier 40 km vandaan, dat is voor mij dus wel soort van in the middle of nowhere leven. Heel apart, maar ook heel goed te doen. Ik zie hier prachtige regenbogen, van begin tot eind, allemaal prachtige vogels van dichtbij, ik hoor vogels overvliegen, hoor het geluid van hun vleugels, gewoon omdat er niks anders is dan natuur. Je ziet het goede weer of het sleche weer al van ver aankomen. Als ik ga hardlopen schrik ik steeds van alle kangaroes die voor me of achter me de weg oversteken. Verderop in het veld kan ik er zo dertig zien zitten. Alles is natuur, natuur, natuur! Het enige waar ik een beetje moe van wordt, is het geluid van die stomme kraaien!

Nog iets leuks, we hebben de eerste vijf weken een heel leuk huisdier gehad, een lammetje! Hoe schattig is dat? Vijf keer per dag moesten we hm de fles geven en vaak kwam hij met ons mee in de wijngaard. Dan huppelde en sprong hij als een gek en hard rennen dat hij deed! En soms lag hij lekker te slapen in de zon, terwijl wij hard aan het werk waren. Soms kon ik de verleiding niet weerstaan en begon ik heen en weer te rennen, met het lammetje hysterisch blij achter me aan en dan hoorde ik vanaf het huis, Angelique, stop playing with the lamb, go back to work!! :-) Okee, okee, dat deed ik dan maar haha. Nu is het lammetje in het weiland bij de andere schapen, want hij moet leren dat hij een schaap is :-)

Zo af en toe hebben we even een uitstapje, soms gaan we naar een dorpje in de buurt voor thee en scones, lekker Engels en dan is het fijn om even weg te zijn. Deze week zijn we naar de Stirling ranges geweest, dat is een mooi gebied met bergen, die je natuurlijk ook kunt beklimmen. Niet dat ik dat nou zo graag wilde, maar Alex had het bedacht en het was een uitdaging, dus waarom niet. Bluff Knoll heet deze berg, 1058meter hoog en dus 3km klimmen, omdat je er in rondjes omheen gaat, natuurlijk :-) We begonnen heel positief, maar al snel zat mn hart in mn keel en hapte ik naar adem....pffffff dat was zwaar! Er kwam ook geen eind aan. Na tientallen rustpauzes kwamen we op de top en het was de moeite waard, moooi uitzicht en we hadden het gehaald! De weg naar beneden was nog veeeeeel erger, mn benen trilden van de inspanning, ging drie keer bijna door mn enkel, maar uiteindelijk waren we toch veilig en wel beneden. Het is ons plan om ook een berg in Indonesie te beklimmen, deze is 4x zo hoog, daar ga ik nog even goed over nadenken....

Albany was onze volgende bestemming, hier sliepen we weer eens in een hostel, wat heel leuk was, we kregen een luxe kamer, zeiden ze, want we zouden een fantastisch uitzicht hebben... het bed stond voor het raam.. dus. Ook konden we hier eindelijk weer eens naar de bioscoop, heerlijk, want het is dus ruim twee uur rijden naar de dichtsbijzijnde bioscoop!! De volgende dag hadden we een walvissentour gepland. Helemaal leuk. We zouden niet zeeziek worden zei de man van de tour, het water was heel kalm. Ik had al heel veel ginger koekjes naarbinnen gewerkt, dat is goed tegen zeeziekte, dus het zou geen probleem zijn. Zodra we vertrokken begon de boot al aardig te schommelen en hoe verder we op zee kwamen hoe erger het werd, je moest je echt vasthouden, anders zou je omvallen, niet relaxed, ik werd er al een beetje nerveus van, maar opeens hoorde ik dat er al walvisstaarten in zicht waren en ik besloot om me daar maar op te focussen.
Gaaf was het! Eerst zagen we alleen wat staarten en water hoog opspuiten, daarna was het heel lang stil en wachtten we in spanning af en opeens... waren ze dichtbij en konden we ze heel goed zien... zoo groot, soms zagen we een beetje witte buik, zwaar geluid en al water gespuit wat ze doen. Het grappige was dat ze overal opdoken, dus je werd steeds verrast. We hebben er ongeveer 8 gezien, machtig mooi :-) En die zeeziekte, die is mooi weggebleven.

Eind Juli gaat Alex terug naar Engeland voor de Olympische spelen, ik blijf dan hier op de wijngaard, helemaal alleen! Het zal wel een beetje wennen zijn, maar ik ga me gewoon verheugen op onze reis en dan gaat de tijd hopelijk heel snel!

Het weer is tot zover aardig goed. We hebben redelijk wat regen. Een aantal weken terug hadden we een storm waardoor we drie dagen geen stroom en dus ook geen water hadden, maar over het algemeen schijnt de zon veel en dat houdt ons aardig warm. Warme kleding had ik niet meegenomen naar Australie, ik had niet gedacht die nodig te hebben. Nu heb ik een aantal warme truien van de kringloopwinkel. Alex en ik hebben allebei een trui met een school logo erop, dus het lijkt net alsof we hier naar de universiteit gaan :-) Ook leuk.

Tot zover zijn onze werkervaring ontzettend leuk. De ene beter dan de andere, maar alle ervaringen samen maakt het tot iets geweldigs en onvergetelijks. Het is heel leuk om bij verschillende families te wonen, iedereen heeft zo'n andere leefstijl, overal pas je je aan aan andere gewoontes en soms ontdek je iets nieuws wat je meeneemt en soms laat je het liever achter je, maar het leuke is dat dat allemaal kan en mag.

Ik kan niet wachten om weer te gaan reizen en ik kan niet wachten om weer in Nederland te zijn, het voelt hier nu alsof het een beetje kerst is, ivm de winter hier, maar kerst ga ik toch echt pas thuis vieren!
Liefs!