Hutje mutje

Ik blijf nog even hier hoor !! :-)

Don Khong was heel relaxed, het leuke is namelijk dat je er niks kunt doen, al zou je het willen, das dus heel handig voor mij. De eerste dag heb ik dus ook weinig uitgevoerd, behalve een beetje lezen en een stukje over het eiland lopen. Ik werd er helemaal blij van, het is zooo mooi !! Allemaal rijstvelden en hutjes, op het eiland heb je maar 1 straatje met een beetje toeristendingen, voor de rest is het gewoon het eilandleven wat je ziet. Overal waar ik liep werd ik met een brede glimlach begroet, vooral kleine kinderen stonden enthousiast op en neer te springen als ze me zagen aankomen. Allemaal vrolijk sabadie roepend, als het goed schrijf, wat dus hallo is :-). Bij mijn guesthouse kon ik ook lekker eten, fried rice natuurlijk weer en voor het ontbijt warm brood met boter en jam en dan zit je daar heerlijk aan de waterkant met uitzicht op de bergen, niet vervelend hoor :-) dit toetsenbord is een beetje vreemd, dus als ik heel veel fouten maak ligt het niet aan mij!!

Ik keek er enorm naar uit om lekker te kunnen slapen, maar dat ging dan weer niet door, de haan begon om 11 uur savonds te kraaien, had waarschijnlijk ook last van een jetlag en met een hoop kabaal werd alles afgesloten. Ik werd heerlijk om kwart voor 6 wakker door opnieuw de haan en het openen van allerlei deuren en luiken en het starten van motoren en dan was het ook nog eens licht, wat een ellende allemaal, gelukkig had ik mn ooglapdingetje en daardoor leek het nog een beetje donker. Niet dat ik nou echt een drukke dag voor de boeg had, want op het programma stond relaxen, maar uitgerust aan de dag beginnen is nooit verkeerd dacht ik zo.

Na een fijn en smakelijk ontbijtje besloot ik een prachtig rood fietsje inclusief mand te huren voor de dag. En daar ging ik hoor, zorgvuldig alle diepe kuilen in de weg ontwijkend. Vele koeien keken me vanaf de kant ongeinteresseerd aan, kippen en eenden liepen gezellig langs het pad en hier en daar wat schattige kleine geitjes. Hoe verder ik kwam hoe mooier het werd. Ik was helemaal gelukkig met mn fiets, de bergen, de rijstvelden en de zon! Een heel stuk heb ik gefietst, langs allemaal hutjes waar ik opnieuw weer vrolijk werd begroet. De vorige dag kwam er nog een schattig meisje naar me toegelopen en ze gaf me zomaar een bloemetje, hoe lief is dat? Het zijn toch echt de kleine dingen die het doen.
Na deze fietstocht was ik prachtig rood gekleurd, ach alles beter dan wit. Het was wel weer tijd voor lunch en lekker chillen op het balkon. Later ben ik nog de andere kant opgefietst en toen was ik er wel weer klaar mee. Ook die nacht weer gezellig naar de haan geluisterd en de volgende ochtend vertrok ik pas om 11.30 met de bus, ik was trots op mezelf, want ik had ook voor 7.30 kunnen kiezen.

Een leuk bootje lag al op me te wachten. Daar ging ik dan een schuine zanderige helling af met een backpack op mn rug... met een paar wankele stappen lukte het me toch om droog op de boot te komen. Aan de andere kant ging dat gelukkig ook redelijk soepel, want ik zag al voor me hoe ik met backpack en al in het water zou vallen. Aan de overkant wachtte ik nog met een jongen en een meisje op de bus. We gingen maar kaarten om de tijd te doden. En daar kwam onze minibus... ooooh... vol. dus. Iedereen staarde ons een beetje aan, van... ja wat ga je nu doen? gelukkig bleef de bus geduldig wachten.. en wachten.. het bleek de laatste bus te zijn.. dus na een paar keer om de bus heen drentelen en er zeker van zijn dat er echt geen 1 plek vrij was.. toch besloten om de bus in te gaan, want alles is mogelijk namelijk. Het dak bleek geen optie, want dat leek ons eigenlijk nog het meest comfortabele plekje, maar uiteindelijk kwamen we met zn 3en op 1 stoel voorin de bus terrecht, tja het kan echt. Ik geloof dat ik nog het meest relaxed zat, met mn been bijna uit het raam, maar de rest zat nog iets meer opgevouwen. We zaten in totaal met 5 personen voorin!! Hahaha, deze keer vond ik het echt hi-la-risch!! het ritje duurde 2 uur en we kwamen redelijk stijf uit de bus, maar we hadden het overleefd en het uitzicht was het zeker allemaal waard!! yesss.. ik ben in de natuur!! Daar wordt ik nou blij van!

Samen met de jongen stapte ik in een kleine tuktuk, ach, we waren nu toch wel wat gewend, en we hebben samen de stad bekeken. Het is niet groot, maar dat vind ik altijd wel fijn. Ik had echt Kip nodig, dat is het geld wat ze hier gebruiken, maar elke ATM werkte niet mee, of mn pas werd niet geaccepteerd of gewoon de transactie niet, na een heel eind lopen vonden we eindelijk een ATM die me wel geld wilde geven, fijn. Ook zijn we een hotel binnengelopen, wat ooit een paleis was en daar zijn we helemaal naar de top gegaan voor een geweldig uitzicht over de stad en de omringende bergen. De zon hebben we mooi onder zien gaan, helemaal perfect! Ook weer heerlijk gegeten in een leuk tentje waar een superleuke vrouw verrassend goed Engels sprak en ons dus vanalles vertelde en daarbij ook allerlei eten aansmeerde. Maar het was heerlijk, ook om even weer aan mn chocolade verslaving te kunnen toegeven, kheb namelijk een zalige brownie achter de kiezen! :-)

Ik heb geen plan voor morgen, in ieder geval geen plan B, dat lijkt nu alweer ver weg, zo zie je maar, elke dag is nieuw, ik wil nog vanalles zien en beleven !

Ik hoor dat het in Nederland al fijn herfstachtig is? :-( Ik zal proberen of ik nog wat zonneschijn kan sturen!!

Later meer verhalen!!!

Liefs