Van gietende regen naar tropische sferen

Tientallen keren heb ik al bedacht om plan B over te stappen, dat is of naar huis, of naar Perth, maarja.. dan kom je opeens op een tropisch eiland en dan denk je.. mmmm.. misschien moet ik toch nog even blijven.

Ik ben inmiddels in Laos, ik doe het dus heerlijk rustig aan, haha binnen een week reizen door en Cambodia en dan door naar Laos.. Goed, daar heb ik zo mijn redenen voor.

Van Phnom pehn ben ik naar Siem reap gereisd, dat duurt ongeveer 6 uur. De bus was op zich prima, ik zat naast een cambodiaanse man die de hele tijd zat te kuchen en te snuiven, niet heel prettig. En dan steeds zijn been tegen mijn been aan, dat hoeft dan ook weer niet. Mijn boze blikken hielpen een klein beetje. Hij deed de ventilator aan en ik deed hm vervolgens weer uit, zo gezellig hadden we het :-). Verder is het een enorm gehobbel en gedoe, de bus vertrekt ook gewoon met de deur nog open, geen probleem. Op de weg lopen koeien, kippen en er rijden fietsen, brommers, karretjes enz..enz... de bus toetert dus ongeveer elke minuut om door deze chaos heen te komen. Heel rustgevend. Eenmaal in Siem reap wordt je afgezet nog 6 km van het centrum. Een hele aardige jongen bracht me per tuktuk naar mn guesthouse. Ook bood hij me aan om me de volgende dag rond te leiden bij de tempels. Leek me helemaal leuk, want met hem kon ik tenminste een beetje praten. Dus afgesproken. In het guesthouse bleek er geen plek voor mij te zijn, dus ik mocht in de hitte op zoek naar iets anders. Toen ik dat eenmaal gevonden had kwam ik op het volgende probleem. De volgende ochtend moest ik om 5 uur sochtends bij dat andere guesthouse zijn voor die afspraak met die tuktuk kerel. Maar om nou als meisje alleen in het donker in een onbekende stad daarheen te lopen, vond ik niet de bedoeling. Een tuktuk daarheen regelen lukte ook niet. Dus ik regelde een ander mannetje.

De volgende ochtend kwam de regen met bakken uit de lucht. Echt niet normaal, het had de hele nacht al geregend, maar het leek niet te kunnen stoppen. Ik dacht, nu gaat het vast niet door, maar oooh jawel hoor. Daar stond hij al met zn poncho aan. Daar gingen we. In het pikkedonker kwam ik bij de eerste tempel. Het idee is dat je de zon op ziet komen, nou, ik heb het licht zien worden :-) Tegen de tijd dat ik daar was, was ik al zeiknat. We reden van tempel naar tempel en de regen werd alleen maar een klein beetje minder. Onderweg kwamen we vast te zitten in de modder, dus toen moest ik eruit, vervolgens moesten we door een enorme plas, bijna een rivier, ik mocht eerst uitstappen, dan reed hij erdoorheen en dan mocht ik bedenken hoe ik aan de overkant kwam. Dankzij mijn lange benen ging dat nog aardig, maar ik was toch al doorweekt. Met de minuut werd ik gefrustreerder en op een gegeven moment wilde ik terug naar mn hostel. De man knikte vriendelijk en bracht me vervolgens naar de volgende tempel. Na nog een keer uitleggen werd ik teruggebracht. Trouwens, de tempels waren alsnog heel mooi en indrukwekkend, maar door alles eromheen zou je dat bijna vergeten :-)

Die avond voelde ik me heel wat beter. Siem reap is niet groot en daarom kon ik heerlijk door alle straatjes lopen, vol met etenstentjes en marktkraampjes. De nachtmarkt was ook erg leuk. Ik vond dat ik een heerlijke voetmassage wel verdiend was, dus dat was mijn eerste geniet momentje :-).

Ik had besloten om naar Laos te gaan, omdat ik niet goed werd van die grote vieze steden, waar niemand je begrijpt en waar alles anders loopt dan dat je gepland hebt. Ik weet dat ik misschien niet anders had moeten verwachten, maar als je alleen reist is dat gewoon niet zo leuk, anders kun je er waarschijnlijk samen nog wel om lachen.

Dus, op naar Laos, weer heerlijk om 5 uur met de bus op weg. De eerste bus was okee. Ik kon languit liggen met mn benen op de stoelen aan de overkant, dus ik heb soort van geslapen door al het getoeter heen, die toeter was echt niet normaal hard trouwens, dus ik schrok nog weleens wakker. Toen ging ik de volgende bus in. Allemaal cambodianen staarden me aan, ze zaten zelfs al in het gangpad, ook alle tassen lagen daar. Toch werd er ergens een plak vrijgemaakt en daar kon ik dan zitten. Elk uur zat er een andere jongen naast me, allemaal lachen en doen. De bus stopte vaak en dan moest iedereen weer over de tassen heen klimmen, dus de mijne werd viezer en viezer. Nergens kon ik uit de bus, dus ik kon ook niet naar het toilet. Op een gegeven moment was ik er zoooo klaar mee, we stopten om te tanken en ik sprong bijna uit de bus. Daar begrepen ze niet wat ik wilde, uiteindeljk vond ik een toilet! Iedereen in de bus zat me aan te staren en ze moesten allemaal een beetje lachen. Jammer dan haha, ik ben een vrouw, dus ik kan niet even tegen een boom of een muur aan plassen, dus.

Na ongeveer 12 uur stopte de bus.. maar waar? Geen idee, maar ik moest eruit. Gelukkig kwam ik twee italianen tegen met hetzelfde probleem. We vonden een guesthouse en besloten om de volgende dag verder te gaan. Vanochtend hadden we een bus gevonden naar Pakse, deze zou ook stoppen in Don khong, waar de bus van gisteren me eigenlijk had moeten brengen. Op de grens was het nog allemaal papierwerk en geld natuurlijk om het visa te regelen, daarna weer in de bus en toen op de boot, nou ja, een vlot eigenlijk en daar ben ik !! In Laos op een tropisch eiland. Het is voor het eerst dat ik het echt mooi vind, na de tempels dan. Het is heel rustig en het enige wat je kunt doen is chillen en ik geloof dat dat nu net is wat ik nodig heb.

Hierna reis ik door naar Pakse en daarna.. ik bekijk het per dag. Nu voel ik me goed, maar als ik het straks weer niks vind... dan misschien toch plan B. Het zou leuk zijn als ik wat mensen tegenkom, want alleen is ook maar alleen :-) Dat klinkt ook weer heel zielig, dat is het ook weer niet, alles komt goed :-)

Hele tropische knuffels vanuit Laos!!