Blij in Vietnam

Ik ben in Hanoi en het regent! Ik voel me echt thuis :-)

Even bij het begin beginnen. Luang prabang heeft het kleinste vliegveld ooit, dus verdwalen was geen optie. Het vliegtuig was klein, maar ik had twee plekken voor mezelf en ik kreeg zelfs nog een kopje thee, een sandwich en een muffin.. ik moest nog haasten ook, want toen we een beetje op normale hoogte waren werd zo ongeveer de daling alweer ingezet. Op het vliegveld had ik al afgesproken dat ik in Hanoi opgehaald zou worden door iemand van een hostel, dus dat leek me wel fijn. Maar diegene stond er niet, lekker dan. Dan toch maar in de minibus naar het centrum. De vlucht duurde een klein uurtje en de busrit naar het centrum ruim twee uur, het vliegtuig had me beter bij mn hostel af kunnen zetten, dat was wat sneller. De minibus was ook compleet oncomfortabel, mn benen drukten helemaal in de stoel voor me, dus op een gegeven moment voelde ik ze gewoon niet meer. Er zat een aardige vietnamees naast me die me vanalles vroeg en ook vertelde, dus dat hield me nog een beetje bezig. In het centrum werden we gewoon ergens afgezet, maar dankzij de aardige jongen naast me wisten we waar we heen moesten. Al redelijk snel hadden we een hotel gevonden, ik was met twee duitse meiden.

Rustig slapen is er niet echt bij, je hoort de tv, allerlei telefoons gaan keihard af, honden blaffen, dan is het even rustig en om 4uur of 5uur begint alles weer. Sowieso gaat er bij elke vietnamees de telefoon elke 5 minuten, echt niet te geloven, dan schreeuwen ze wat en dan is het weer klaar, tot een paar minuten het verhaal opnieuw begint.

Hanoi vond ik meteen al helemaal niks. Het verkeer is een chaos, overal waar je komt zijn scooters, mensen en dieren op straat en eten en een KABAAL en getoeter, vaak helemasal niet nodig, maar ze kunnen niks anders lijkt het wel. Oversteken is een hele uitdaging en iets wat je moet leren. Regel 1: NOOIT STOPPEN! ALTIJD DOORLOPEN! Regel 2: GEWOON GAAN! Dus dat doe ik, ze rijden toch vanzelf wel om je heen, als het goed is ;-) Een aantal mensen hebben al brandplekken op hun benen, omdat ze tegen scooters aanlopen.

Maargoed, ik wilde info over Sapa en Haylong bay. Na een aantal reisbureaus was ik redelijk gefrustreerd en zag ik het eigenlijk niet echt meer zitten. Alles was ontzettend duur, ongeveer 160 dollar voor een tour en dan voor mij nog even 55 dollar extra, omdat ik toevallig alleen ben, ze zouden juist geld toe moeten geven :-) Dus ik was er eigenlijk al helemaal klaar mee en bedacht om dan maar eerder naar Perth te gaan, maar ik kon het niet. Ik wil niet opgeven en ik wil dat ik een leuke tijd heb haha dus ik had even een time out op mn kamer genomen, op de straat kan je niet echt nadenken namelijk en na een paar uur had ik heel wat wijsheid ontvangen en ging ik opnieuw op pad, bij het eerste het beste reisburea was ik tegenkwam liep ik naarbinnen, dat was ongeveer 10 meter bij mijn hotel vandaan. En daar boekte ik twee 'goedkope' tours, 1 naar Sapa en 1 naar Haylong bay, de laatse maar voor 62 dollar in plaats van 160.

De eerste tour was naar Sapa, met de nachttrein. Eerst ontmoette ik nog twee Nederlandse meiden, gezellig en later in de trein zat ik met een aantal aussie meiden. Slapen in de trein ging wel prima, de wc is weer een heel avontuur en het is in de kabine eerst koud en dan weer warm en het hobbelt en je wordt om 5uur wakker gemaakt, maar het is best te doen. Daarna nog een uur in de bus en daar was Sapa.. eehm.. waar precies? Daar ergens tussen de bergen. Sapa is een plaats hoog in de bergen en het enige wat ik zag waren wolken :-) Goed, eerst maar ontbijten.. met rijst of noodles? Toch maar een broodje genomen :-)

Om 9 uur begon de tour, een meisje van het dorp leidde de tour, 19 jaar en ze had een baby van 8 maanden, die droeg ze mee op haar rug tijdens de tour. Ook haar zusjes liepen met ons mee. Allemaal in traditionele kleding en vol met vragen. Ze maakten figuurtjes van gras, ik kreeg een paardje en een hartje. Later wilden ze natuurlijk dat ik wat van ze kocht, maar dat heb ik niet gedaan en ze bleven ook niet aandringen. We liepen door een dorpje, overal kippen en honden en varkens op de straat en kinderen met snot uit hun neus en geen kleren aan of maar half en ontzettend vies en dan juist ook weer mensen met de kleurigste kleding ooit, ontzettend mooi! Van de omgeving kon ik niet zo heel veel zien, door al die bewoling, maar toch was het bijzonder. Het hele eind terug moesten we weer omhoog klimmen. In de bergen is het koud en ik had natuurlijk weer niks warms, maar door al dat klimmen was dat ook niet nodig.

De rest van de dag heb ik geslapen en tv gekeken, hemels :-) De volgende dag gingen we weer op pad, maar nu voor een langere tocht. Deze keer was de omgeving echt heel erg mooi, alle rijstvelden die door de bergen cirkelen,heel bijzonder. Het lopen vond ik alleen wat minder, het was vaak stijl naar beneden en glibberig en je moest maar een beetje op de stenen klimmen enzo en er maar voor zorgen dat je niet valt. Die mensen die daar wonen rennen gewoon naar beneden alsof het niks is, maar ik ben natuurlijk weer niks gewend. Met een paar schrammetjes en spierpijn de dag erop kwam ik er goed vanaf. Het eten was ook erg goed, ik heb steeds enorme honger en word heel blij van rijst met groenten haha, daar ben ik al wel aan gewend.
Diezelfde dag mocht ik weer in de nachttrein. Gelukkig had ik weer een 4 slaper, want je hebt ook een 6 slaper en dan kun je nog niet eens je hoofd optillen, want dan zit je al tegen het andere bed aan! Eerst kwamen er twee mannen in mijn kabine, maar later ook een Australische vrouw, dus dat vond ik wel fijn, een beetje balans graag. Heel slecht heb ik toen geslapen en we werden deze keer al om 4 uur wakker gemaakt.

Samen met de vrouw deelde ik een taxi, zij ging er eerst uit en gaf mij wat geld, wat later te weinig bleek te zijn, want ik werd enorm afgezet, wat ik al verwacht had, maar om 4 uur sochtends ben ik nog niet zo helder. Ik werd heel kwaad op die taxi kerel en zei dat ik niet ging betalen, maar hij deed de deuren op slot en begon weer te rijden om me terug te brengen naar het station, dus ik heb maar betaald en hm uitgescholden hahaha heel stom, want het helpt ook niet, maar toch, soms komt de slechte mens in je naarboven :-)

Om 5 uur was ik terug in Hanoi... alles dicht, dus wat doe je dan? Op de straat wachten. Om 8 uur zou ik weer worden opgehaald voor mn tour naar Haylong bay en om 7 uur zou ik bij het reisbureau naarbinnen kunnen. Het was nog niet eens zo erg op de straat, er was al genoeg leven, dus ik voelde me zeker niet onveilig en de tijd ging redelijk snel. Toen ik daar zat bedacht ik me wel opeens dat ik mijn schoenen in de taxi had laten staan. .mmmm minder fijn, maar niks meer aan te doen. Ik hoef er in ieder geval niet meer mee te slepen! Overal zitten voordelen aan :-)

En daar ging ik weer in de bus naar Haylong bay, gezellig kletsend met twee Engelse vrouwen en een paar Australische kerels. Ze zeiden, so, you're an American girl? Haha, leuk leuk leuk! Ik ben blij als niet iedereen mn accent meteen herkend. Na een paar uur kwamen we bij de haven en werd ik samen met de twee vrouwen naar een andere groep gebracht. We kwamen bij een jonge groep duiters, allemaal wel aardig, maar ik had met niemand echt aansluiting. Maargoed, jammer dan.

En daar was dan Haylong bay.... GEWELDIG!! Daar had ik nou op gewacht, in Sapa was ik namelijk nog steeds niet blij en elke dag duurt dan heel erg lang en dan mis ik alleen maar de mensen die niet bij me zijn, iedereen dus :-) Blij werd ik dus van Haylong. De boot was ook prima, je kon bovenop het dek liggen, helemaal heerlijk. We gingen eerst naar de grotten, ik verwachtte er niks van, maar het was ontzettend mooi, er waren allerlei figuren te zien, olifanten, schilpad en draken, heel bijzonder. Daarna gingen we naar een vissersdorp, er wonen dus gewoon mensen in Haylong bay, allemal kleine drijvende huisjes. Daar gingen we kajakken, ik natuurlijk weer alleen, maar dat was alleen maar gaaf. Zat ik daar in mn kajak met echt een enorme rots die uit het water omhoogt komt, zo inmens groot! Echt gaaf om te zien, dan voel je de kracht van de natuur.

Ik had een heerlijke kamer op de boot en ik was ontzettend moe, dus ik viel als een blok in slaap. De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door de moter van de boot, heerlijk :-) Ontbijtje was prima en we gingen op weg naar Cat ba island. Daar is Jurassic Parc opgenomen, heel heel heel mooi. Heel veel groen, alleen maar bergen, echt geweldig. Maaarrrr... we gingen weer klimmen.. bah, daar houdt An toch helemaal niet van? Wat is dat toch? De tourguide wees steeds naar mijn voeten en schudde dan wild met haar hoofd. Okee, ik had schoenen nodig, maarja, die had ik niet, die staan nog in de taxi, of 1 of andere vietnamees is er heel blij mee.

Dus daar ging ik op een rieten matjes.. omhoog, omhoog, omhoog. Over rotsen, klimmen, klimmen, eigenlijk was dat nog soort van te doen. Boven was het uitzicht heel mooi, maar de ruimte was klein en er was niks om je te beschermen tegen een eventuele val, niks geen hek of leuning of wat dan ook. Na een tijdje gingen we maar weer naar beneden en dat was zoooo ENG, ik vond het echt niet leuk, meerdere keren gleed ik uit en ik had het HEET en ik liep met een stok en met water, ik was de hele tijd bang dat ik wat zou breken, maar ik heb natuurlijk enorme bescherming, soms vergeet ik dat nog wel eens :-) Het enige waar je je aan vast kon houden waren bomen, of de rotsen zelf.

Het hotel was geweldig en de douche ooooh zooo fijn!!! Het eten was ook helemaal heerlijk ! En ik had vrije tijd! We zijn langs de kust gelopen, dat was supermooi en we kwamen langs drie stranden. Bij het laatste strand hebben we gezwommen. Heerlijk! De zon scheen niet, het was bewolkt, dus een klein beetje koud, maar dan nog prima te doen. Ik heb nog even op het strand gelegen, maar zonder zon is dat toch een beetje gek.

De volgende dag gingen we weer terug op de boot, zooooo mooi, tussen de bergen door, ik vind het echt geweldig, ik zat voorop de boot en kon alles helemaal intens beleven :-)

De lunch was weer overheerlijk en de busrit daarna wat minder. Ik had echt zooo geen ruimte voor mn benen. Ik ben te groot voor Azie, overal stoot ik mn hoofd of heb ik geen plek voor mn benen. Soms denk ik wel, wat zou het handig zijn als ik mijn benen er heel even af kon schroeven en dan gewoon in het bagagerek kon gooien!

En nu ben ik dus weer terug in Hanoi, gelukkig maar voor 1 dag, hoewel ik er al aan begin te wennen en ook de leuke dingen kan zien nu. Ik kan me meer afsluiten voor al het kabaal en lekker rondstruinen in de winkeltjes. Ik slaap voor het eerst in een echt hostel, dus ik had vannacht een kamer voor 6 dollar met gratis ontbijt, echt goed. De female dorm was vol, dus ik kon alleen voor mixed kiezen, prima. Maar mixed betekent blijkbaar altijd, ik.. en alle jongens, dus er waren 8 jongens op mn kamer, fijn. Ik heb ook niet echt relaxed geslapen, maar voor dat geld is het prima.

Vanavond ga ik met de slaapbus naar Hoi an, hoewel ik nog niet zeker weet of ik eerst in Hue aankom, dus dat zien we dan wel weer. Ik heb een buspas waarmee ik 4 x mag stoppen en ik bepaal zelf hoelang ik op een plek blijf. Dus ik ga eerst naar Hoi an, Na trang, Mui Ne en dan Saigon wat ik echt vreselijk ga vinden, nog meer scooters namelijk, maar dan vlieg ik vanuit daar weer naar Hanoi, ik heb nog maar twee weken, dus dan moet het net lukken. Twee weken lijkt kort, maar ook heeel heeel lang, ik heb ook wel zin om naar Perth te gaan namelijk, maar dat gaat vast snel genoeg. Eerst nog maar even hier genieten van het strand en hopelijk daarbij ook de zon :-) Ik heb inmiddels wat meer contact met mensen, vanochtend ook alweer bij het ontbijt, dat heb ik nodig, dan voel ik me meteen beter, dus het gaat allemaal weer goed !

De mensen die ik tot nu toe tegen ben gekomen zijn ontzettend aardig, dus tot zover is Vietnam een vriendelijk land en ben ik blij dat ik dat zelf mag ervaren!

Vandaag nog maar even van Hanoi genieten, hoewel het nog steeds regent, maargoed, we zullen zien. Dan moet ik maar wat kopen om weer blij te worden, niet waar? :-) Ik zit te denken aan nog een tas... ;-)

Liefs