Argentinië!

Het vervolg....

Onze eerste stop in Argentinië was Puerto Madryn! Voordat ik het wist lag ik in de hangmat in mn korte broek, yesss het was weer warm! Samen met een Frans stel huurden we een auto voor twee dagen. Daarmee reden we naar Punta Tombo, om pinquins te spotten. Het waaide opnieuw weer keihard, maar we zagen honderden pinguins, ook heel dichtbij, dus dat was leuk. De volgende dag gingen we op weg naar Peninsula Valdes, daar konden we Orca´s zien, die komen dan heel dichtbij, tot op het strand en eten dan zo een zeehond op, maar helaas kwamen ze niet. We zagen wel heel veel zeehonden, veel kleintjes ook, dus misschien was ik wel blij dat die Orca´s niet kwamen. We zagen nog een paar andere soorten zeehonden en dat was dat. In het hostel kregen we een mandje met allerlei soorten cakes als ontbijt, lekker hoor, maar niet per se in de ochtend. Ze houden hier erg van zoet eten, bij het ontbijt krijg je standaard dulce de leche, wat op nutella lijkt, maar dan met caramelsmaak. Verder drinken ze vollop cola. Dus ik hoop dat mn tanden er nog netjes in zitten als ik terugkom :)

Vanaf Puerto Madryn hadden we een nachtbus van 20 uur naar Buenos Aires! Deze keer kozen we voor cama(bed) in plaats van semi cama (half bed, dus je stoel gaat maar half naar achteren) Maar het verschilde eigenlijk niet zoveel. In Buenos Aires hadden we 1 nachtje, want de volgende dat pakten we de ferry naar Uruguay, naar het stadje Colonia del Sacramento. We hadden een mooi hostel en het plaatsje was klein en gezellig, allemaal koloniale gebouwen, mooie bloemen, een bruggetje hier, kleine musea etc..

Daarna was het tijd voor ons echte verblijf in Buenos Aires. We hadden een appartementje geboekt via Airbnb, dus we hadden heerlijk ons eigen plekje middenin het centrum, 8 nachten lang!
Ik was niet meteen verliefd op de stad. Zo druk, zoveel verkeer, zoveel viezigheid. Ook maakten we al snel achtervolgingen op straat mee. Een man rende langs ons heen met een tas onder zijn arm geklemd. Zo ongeveer de hele straat ging achter hem aan met veel geschreeuw. Ze kregen hem te pakken, gaven hem een paar schoppen en hielden hem tegen de grond midden op destraat, totdat de politie het overnam en iedereen vanaf het balkon en op de straat leek te genieten van deze vernedering voor deze man. Heel apart om mee te maken. Dat gebeurde al twee keer in 8 dagen.

Buenos Aires bestaat uit veel verschillende wijken, die makkelijk per metro te berijken zijn. Zo heb je het hippe Palermo, Congreso vol grote, mooie gebouwen, San Telmo, waar ik meteen verliefd op werd, leuke pleintjes, mooie gebouwen, winkels, restaurants, kerken etc. Wij zaten in het microcentre, vlakbij de obelisk. La Boca gingen we bezoeken tijdens een voetbalwedstrijd tussen La Boca en River Plate, de wedstrijd van het jaar. La Boca is niet altijd veilig, maar overdag is het geen probleem. Het was vol met muziek, fans, camera´s, vuurwerk, ze vieren het nogal uitbundig in Argentinië. Ook heeft La Boca een straat vol gekleurde huizen, dat is waar de toeristen op afkomen.

Beetje bij beetje kwamen we in het ritme en voelden we ons helemaal thuis. Elke ochtend verse croissantjes halen bij de bakker, de stad bekijken, lunchen, weer thuis lekker Friends of een film kijken, heerlijk! Ook gingen we naar de musea over Evita, heel intrigerend! Ook de begraafplaats is heel apart en soort van mooi. Alle rijke mensen zijn daar begraven in alle pracht en praal, grote bouwwerken met goud en sculpturen, heel bijzonder om te zien. Daarnaast was een kerk, waar we even mochten kijken, maar geen foto´s maken, want er was een bruiloft. Het was heeel mooi! Heel traditioneel en er werd Ave Maria gezongen, echt prachtig!

1 en 2 April was het tijd voor het muziekfestiva Lollapaloozal, wat ik als verjaardagscadeau van Alex had gekregen. We zagen Jake Bugg, LORDE en Arcade Fire op de eerste dag. Het was helemaal geweldig! Het veld was enorm groot, met 4 verschillende podia en de artiesten waren fantastisch. Alleen... hoe komen we thuis? We gingen al iets eerder weg, net na 11 uur savonds, maar de trein ging niet. Geen paniek, we pakken een bus. Maar er stond toch een rij bij de bushalte! En elke bus die langskwam zat bomvol. Dus we liepen naar de bushaltes in de verkeerde richting, in de hoop dat we een lege bus tegen zouden komen. Hoe ver we ook liepen, geen bus stopte, we zaten bij een redelijk verlaten bushalte voor ruim een uur en alsnog waren alle bussen vol. Pas om 3 uur snachts bij een lege bushalte konden wij net in een bomvolle bus. Maar deze bus stopte halverwege zonder uitleg. We wisten niet waar we waren, pakten uiteindelijk een taxi en waren net voor half 5 thuis! Wat een ellende!

Dag twee was opnieuw gewelidg, deze keer met Ellie Goulding en de afsluiting met de Red Hot Chilli Peppers, wat echt ontzettend gaaf was! Deze keer hadden we een strategie bedacht voor het naar huis gaan probleem. We renden naar de bushalte (letterlijk) en pakten een bus naar de meest verlaten bushalte waar we de dag daarvoor eindelijk de bus in konden. Deze keer was er helemaal niemand en dus konden wij in de eerste bus die voorbijkwam. Zo waren we toch om twee uur thuis, veel beter :)

Daarna moesten we Buenos Aires toch echt verlaten en dat vonden we moeilijker dan verwacht, it grows on you. Maargoed, we gingen naar San Luis, leuk plaatsje, maar het regende veel, waardoor we niet naar het Nationale park konden, dat was te gevaarlijk. Dus wij gingen via San Juan door naar Barreal, was opnieuw een lange reis, we vertrokken om 8 uur sochtends en zouden net rond 12 uur snachts aankomen, maar de bus stond 3 uur lang stil, zonder uitleg, we kregen een andere bus en kwamen daardoor pas om 4 uur snachts aan in een klein plaatsje, waar alles dicht was behalve de discotheek die je door het hele dorp hoorde en het benzinestation. We probeerden een paar hostels, hospedajes, maar nergens werd er opengedaan. Dus sliepen we met ons hoofd op het tafeltje buiten het benzinestation.

Om 8 uur sochtends vonden we een kamer, heel groot en konden we eindelijk echt even slapen. De vrouw was heel aardig, kwam ons ontbijt brengen en vroeg savonds of we thee wilden of een soepje, wilde boodschappen met ons doen etc. Waarschijnlijk was ze een beetje eenzaam, want ze wilde steeds praten. Wij fietsen rond in het dorpje, gingen naar de rivier, keken naar een lokale voetbalwedstrijd, lekker rustig aan. We deden een tour die heel slecht was, zonde van het geld. We zouden gaan landsailen, maar al in de auto werd ons pas verteld dat dat niet doorging vanwege de harde wind, we gingen wel naar een piepkleine waterval, moesten ruim een uur wachten en gingen toen sterren kijken door een telescoop ( het enige leuke) maar daar moesten we extra voor betalen en we kregen geen korting omdat we het landsailen niet gedaan hadden, belachelijk, maar vergeten en doorgaan.

De vrouw vroeg ons op onze laatste dag of we haar huis wilden zien, wij hadden al een ander plan, wilden nog een wandeling doen en om 4 uur met de bus, dus nee, geen tijd. Jawel, je hebt wel tijd, is maar 5 minuten. We kenden haar ondertussen een beetje en wisten dat dat niet waar was, maar hoe vaker wij nee zeiden, hoe vaker zij zei, okee, ik zie jullie straks, we gaan! En ja hoor, daar zaten we in de auto, eerst bij haar huis kijken, dan ook nog naar een kerk, dan samen boodschappen doen, en dan ging zij nog lekker kletsen en naar een paar winkels en wij zaten in de auto. Dus ik zeg, Lidia, breng ons terug, we willen nog de omgeving zien. Wordt totaal genegeerd, hebben jullie lovers lane al gezien? En hoppa, daar gingen we weer. Gelukkig bracht ze ons na een omweg terug, maar ik vond het een hele vreemde ervaring. We praten half Spaans, half Engels met elkaar, maar ze kiest zelf wanneer ze iets niet begrijpt.

Barreal was een mooi plaatsje, maar na die vreemde ervaring vonden we het fijn om verder te gaan, naar Cafayate deze keer. Eerst een bus van 4 uur naar San Juan, daarna om 22.05 naar Tucaman, 12 uur later waren we daar en twee uur later pakten we een bus naar Cafayate, dat duurde 5 uur. We vonden het meteen helemaal leuk! We verbleven in hospedaje del Ser, een stuk uit het centrum, maar heel fijn. Het stadje heeft een goede sfeer, een mooi plaza met een grote kerk en veel restaurantjes, ezeltjes lopen vrij rond, de mensen zijn vriendelijk en het is omringd door roodachtige bergen en wijngaarden. Ze eten pas rond 9 uur, dus we moesten even wachten, maar hadden daarna een heerlijke maaltijd met kip voor mij en geit voor Alex.

Dag 1 gingen we naar de waterval. Veel mensen dachten dat je een gids nodig had, maar zolang je de rivier volgt kom je er vanzelf en er is sowieso al een pad dat je kunt volgen. Het was heel heet en er was geen schaduw, dus het eerste stuk was zwaar, maar daarna liepen we in een soort vallei, die steeds mooier en mooier werd, hoge rode rotsen vol cacta en hier en daar kleine watervallen. Hoe verder we kwamen hoe meer we moesten klimmen en klauteren en over de rivier springen, totdat we bij de waterval kwamen, waar we konden zwemmen met veel gegil in het ijskoude water. Op de terugweg volgden we een heel stel berggeiten die met alle gemak over de rotsen sprongen.

Dag twee huurden we fietsen, die meegingen in de bus, het wiel werd er heel leuk afgehaald, maar gelukkig wist Alex hoe je ze weer in elkaar moest zetten. De bus bracht ons 47 km in de richting van Salta en zette ons af bij Garganta del Diablo (Devil´s Throat), het is een indrukwekkende gorge van rode steen. Vanaf daar fietsen we het hele stuk terug naar Cafayate, met de mooiste omgeving, overal bergen, allemaal rood gekleurd, soms wit en steeds verschillende plekken om te stoppen, voor een mooi uitzicht of een bijzonder gevormde rots. Het fietsen was redelijk zwaar, vooral als je omhoog moest natuurlijk, maar de laatste 7 km gingen we echt op de automatische piloot, bij Alex deed alles pijn. Terug in het stadje kochten we snel een tortilla met kaas (onze favoriet) bij een stalletje. Moe maar voldaan.

Vanaf Cafayate gingen we naar Salta, ook een mooie stad! Opnieuw koloniale gebouwen, kerken, plaza´s, veel te zien dus. Het was palmpasen, dus overal werden palmbladeren en olijfbladeren verkocht. Ook de kerk was versierd met palmbladeren, iedereen stond in de rij om de voeten van Jezus aan het kruis te kussen en overal werd iedereen gezegend, heel bijzonder om te zien. Het meest indrukwekkende was het museum. In de tijd van de Inca´s werden er veel ceremonies gehouden. 1 daarvan was het offeren van speciaal gekozen kinderen. Deze kinderen kwamen van een goede afkomst, hadden een uiterlijke perfectie en waren dus de uitverkorenen, het was een hele eer. Deze offering zou zorgen voor veel voorspoed, tussen de familie banden (want de twee kinderen zouden ceremonieel in het huwelijk treden) en ook voor de landbouw. Ze kregen veel eten, veel cadeau´s en ook veel drank (met alcohol). Als ze buiten bewustzijn waren zouden ze de lange tocht beginnen naar de vulkaan (6000m hoog) en daar werden ze achtergelaten in een soort tombe. Zo zouden ze verenigd worden met hun voorvaderen. Er zijn een tijd geleden drie kinderen gevonden, nog helemaal intact ivm met de hoogte en de kou. Elke zes maanden kun je 1 van de 3 kinderen zien, ze worden steeds omgewisseld. Wij zagen het jongetje van 7 jaar. Er was ook een meisje van 12 en een jongetje van bijna 7. Ik wilde het zien en ik wilde het helemaal niet zien, het was heel dubbel. Het was ontzettend bijzonder om te zien, heel mooi, als een pop bijna, maar ik hield er toch een heel raar gevoel aan over.

Verder keken we rond in Salta en gingen we lekker uit eten in een restaurant vol hele harde live muziek en volksdans en een hoop geklap.
We huurden een auto voor de volgende dag en gingen twee dagen op pad in de omgeving van Salta. We gingen naar Tilcara, Humahuaca, Purmaraca en Iraquy. De eerste drie stadjes waren enorm toeristisch, overal kraampjes en restaurantjes en baby lama´s, heel gezellig, maar toch een andere ervaring. Het beste was Iraquy, hiervoor moesten we twee uur lang op een dirt road, slingerend door de bergen tot 4000m hoogte en daarna weer slingerend naar beneden naar een klein dorpje tussen de bergen, onderweg lama´s, koeien en ezels tegenkomend.

Het stadje had een mooi geel/blauwe kerk, steile straatjes en vriendelijke mensen. We vonden een fijne en supergoedkope kamer, voor maa 100pesos. We vonden een klein lokaal restaurantje met heerlijk eten. Door de hoogte waren we een beetje duizelig en de steile straatjes waren uitputtend, ook al waren het maar vijf stappen. Slapen was niet ideaal, er zat een stel buiten onze deur een heel serieus gesprek te voeren op luide toon gedurende de hele nacht. De weg terug ging gelukkig ook weer goed, ook al moesten we een paar keer de rivier over met onze huurauto, en ondanks alle vijf politiecontroles onderweg (voor het geval je vanuit Boliva komt en iets meeneemt) kwamen we weer veilig aan in Salta, waar we diezelfde avond een nachtbus pakten naar Tupiza, Bolivia!!

Liefs