Laatste stukje Peru
Blijf op de hoogte en volg Angelique
31 Juli 2014 | Peru, Huaraz
Hoi!
Pffff.... ik ben inmiddels twee landen verder, dus ik heb maar even mijn persoonlijke dagboekje erbij gepakt, zodat ik af en toe even kan spieken, zodat ik niks vergeet.
Lima, de reis was lang en we reden van grote hoogte opeens omlaag naar, want Lima ligt een stuk lager. Ik was verkouden en kreeg door het hoogteverschil enorme druk op mn oren, dus het was een pijnlijke reis. Er zaten zoveel bochten in de weg dat je soms bijna uit je stoel viel en al het eten wat we bij ons hadden verdween ergens voorin de bus! Eenmaal aangekomen bleek Lima ook nog eens groot, druk en lelijk te zijn. Het was voor ons ook meer een tussenstop, dus het was niet erg. De stad zelf had een aantal interessante kerken en musea om te bekijken en dat was dat. Na twee nachtjes gingen we weer op weg naar Huaraz, onze bus ging om 8 uur sochtends, het busstation was dichtbij, dus we vertrokken een half uur van te voren. GROTE FOUT! Lima is vol met verkeer, dus zelfs een korte afstand duurt enorm lang. We zaten zenuwachtig in een taxi het verkeer te bekijken en de taxi chauffeur vertelde ons om een bus te pakken, die had een aparte laan. Dat deden we, 3 min voor 8 stapten we uit en toen moesten we nog een stuk rennen met al onze tassen hahaha en ja hoor, we hadden het gehaald!
Aan het einde van de dag kwamen we aan en meteen de volgende dag gingen we naar Laguna 69, deze lag op 4550m hoogte! We werden om 6 uur sochtends opgehaald, ik was enorm misselijk in de bus, niet fijn. Om 9 uur begonnen we met lopen. Jeetje, wat was het zwaar, ik snapte er niks van, voelde me zwak, elke stap kostte heel veel moeite, steeds stoppen, ademhalen en weer door. Hoogteziekte dus. Wij dachten dat twee dagen in lager gebied geen verschil zouden maken, maar dat hadden we verkeerd gedacht, je moet dus echt weer helemaal wennen. Nog nooit had het ons zoveel moeite gekost om iets te beklimmen haha. Het misselijk zijn is het ergste. Toch was het het weer waard, als altijd. Het meer was felblauw, de hele natuur was geweldig, groen, overal paarse en gele bloemen, watervallen, koeien en paarden en ezels etc. Bij het meer lag Alex alleen maar uit te puffen en gingen we al snel naar beneden om ons weer een beetje normaal te voelen. Daarna hadden we twee dagen rust om bij te komen en om het WK te kijken. Daarna gingen we naar Yungay, vanaf daar konden we onze trekking beginnen. Maar ik werd ziek, moest overgeven, hele dag in bed, dus we stelden het 1 dag uit. Gelukkig was ik beter en konden we de volgende dag vertrekken voor onze Santa Cruz trek.
Om bij het beginpunt te komen moesten we 3 uur lang in een busje met benzinestank, op een weg die zo slecht was dat ik steeds bijna met mn hoofd tegen het plafond kwam. We hadden een tent gehuurd, kooksetje, grote tas voor Alex, slaapmatjes, 1 slaapzak en verder hadden we eten bij ons voor 3 dagen. Zware tassen dus. Ook had ik nu wandelstokken bij me, ze zijn toch wel erg handig. Wij begonnen als eerste met lopen en na een half uur hadden we nog steeds niet het juiste pad gevonden, er wordt namelijk niet veel aangegeven. Na een uur omgelopen te hebben vonden we het juiste pad en tot mijn verbazing haalden we alle mensen in die meteen het juiste pad gevonden hadden. De eerste dag is altijd zwaar, mn schouders deden al pijn en het was warm. Na ruim 4 uur lopen kwamen we op de eerste kampeerplek. Geen wc, totaal geen voorzieningen, dus echt kamperen. We konden heel even van de laatste zonnestralen genieten en daarna was het ook meteen goed koud. We keken uit op besneeuwde bergtoppen. Meteen muts op, handschoenen aan en onze eerste portie spaghetti koken. Om 7 uur lig je dan in de tent, het is donker en koud, dus wat moet je anders? En om 6 uur weer op! Thee en Noodles voor ontbijt.
Dag 2, zware dag. klimmen van 3750m naar 4730m, het hoogste punt van de trekking. We deden er 5 uur over, de omgeving was geweldig! Vollop groen om ons heen en besneeuwde bergtoppen voor ons. Hoe hoger, hoe zwaarder, hoe langzamer. Moe, maar verder geen hoogteziekteproblemen. Opeens waren we op de top en waren we omringd door besneeuwde bergtoppen, koud!!! Halverwege naar beneden maakten we een kopje thee en toen verder naar beneden. Om 4 uur waren we bij onze volgende slaapplek. Koude nacht, om 6 uur weer wakker. Dag 3 deden we nog een extra rondje van 7km, naar een meer, hele gave omgeving en niemand te bekennen. Later waaide het heel hard, even rusten en weer door. Langs een groen/blauw meer, later over heel veel stenen, lastig lopen. Nederland speelde tegen Chile, we zagen een mannetje met een radio en vroegen hem wat de score was, 0-0.... we liepen door, 10 stappen later, hoorden we heel hard geschreeuw achter ons 1-0 para Hollanda!! haha zo konden we het toch een beetje volgen. Na ong. 7 uur lopen vonden we een slaapplekje, Alex maakte een kampvuurtje en we aten.... spaghetti!! We hadden maar een piepklein plekje, maar er kwam steeds een koe voorbij lopen, ik was bang dat hij over de tent zou lopen, maar dat gebeurde gelukkig niet, liet alleen een stinkende boodschap achter precies bij de ingang van de tent.
Dag 4 was de laatste dag, we vertrokken vroeg en na 3 uur lopen kwamen we bij het eindpunt waar we een bus terug konden pakken naar Huaraz. Het was echt de mooiste natuur die we tot nu toe gezien hebben!
Tijd om weer wat anders te eten, dus we gingen naar de markt waar je altijd goed en goedkoop kunt eten. Eerst krijg je soep, ik roerde een beetje in het rond en opeens kwamen er een paar kippenpoten bovendrijven, met alles erop en eraan... ik had opeens geen honger meer..
Volgende stop was Huanchaco, het is een gezellig klein stadje, aan het strand. Het was alleen helemaal bewolkt en niet echt een mooi strand, dus we zijn even Trujillo, de stad ingegaan en verder was er niet veel te beleven.
Dus dat was Peru! Vol mooie natuur, avontuur en cultuur!
Nu door naar Ecuador!
Liefs
Pffff.... ik ben inmiddels twee landen verder, dus ik heb maar even mijn persoonlijke dagboekje erbij gepakt, zodat ik af en toe even kan spieken, zodat ik niks vergeet.
Lima, de reis was lang en we reden van grote hoogte opeens omlaag naar, want Lima ligt een stuk lager. Ik was verkouden en kreeg door het hoogteverschil enorme druk op mn oren, dus het was een pijnlijke reis. Er zaten zoveel bochten in de weg dat je soms bijna uit je stoel viel en al het eten wat we bij ons hadden verdween ergens voorin de bus! Eenmaal aangekomen bleek Lima ook nog eens groot, druk en lelijk te zijn. Het was voor ons ook meer een tussenstop, dus het was niet erg. De stad zelf had een aantal interessante kerken en musea om te bekijken en dat was dat. Na twee nachtjes gingen we weer op weg naar Huaraz, onze bus ging om 8 uur sochtends, het busstation was dichtbij, dus we vertrokken een half uur van te voren. GROTE FOUT! Lima is vol met verkeer, dus zelfs een korte afstand duurt enorm lang. We zaten zenuwachtig in een taxi het verkeer te bekijken en de taxi chauffeur vertelde ons om een bus te pakken, die had een aparte laan. Dat deden we, 3 min voor 8 stapten we uit en toen moesten we nog een stuk rennen met al onze tassen hahaha en ja hoor, we hadden het gehaald!
Aan het einde van de dag kwamen we aan en meteen de volgende dag gingen we naar Laguna 69, deze lag op 4550m hoogte! We werden om 6 uur sochtends opgehaald, ik was enorm misselijk in de bus, niet fijn. Om 9 uur begonnen we met lopen. Jeetje, wat was het zwaar, ik snapte er niks van, voelde me zwak, elke stap kostte heel veel moeite, steeds stoppen, ademhalen en weer door. Hoogteziekte dus. Wij dachten dat twee dagen in lager gebied geen verschil zouden maken, maar dat hadden we verkeerd gedacht, je moet dus echt weer helemaal wennen. Nog nooit had het ons zoveel moeite gekost om iets te beklimmen haha. Het misselijk zijn is het ergste. Toch was het het weer waard, als altijd. Het meer was felblauw, de hele natuur was geweldig, groen, overal paarse en gele bloemen, watervallen, koeien en paarden en ezels etc. Bij het meer lag Alex alleen maar uit te puffen en gingen we al snel naar beneden om ons weer een beetje normaal te voelen. Daarna hadden we twee dagen rust om bij te komen en om het WK te kijken. Daarna gingen we naar Yungay, vanaf daar konden we onze trekking beginnen. Maar ik werd ziek, moest overgeven, hele dag in bed, dus we stelden het 1 dag uit. Gelukkig was ik beter en konden we de volgende dag vertrekken voor onze Santa Cruz trek.
Om bij het beginpunt te komen moesten we 3 uur lang in een busje met benzinestank, op een weg die zo slecht was dat ik steeds bijna met mn hoofd tegen het plafond kwam. We hadden een tent gehuurd, kooksetje, grote tas voor Alex, slaapmatjes, 1 slaapzak en verder hadden we eten bij ons voor 3 dagen. Zware tassen dus. Ook had ik nu wandelstokken bij me, ze zijn toch wel erg handig. Wij begonnen als eerste met lopen en na een half uur hadden we nog steeds niet het juiste pad gevonden, er wordt namelijk niet veel aangegeven. Na een uur omgelopen te hebben vonden we het juiste pad en tot mijn verbazing haalden we alle mensen in die meteen het juiste pad gevonden hadden. De eerste dag is altijd zwaar, mn schouders deden al pijn en het was warm. Na ruim 4 uur lopen kwamen we op de eerste kampeerplek. Geen wc, totaal geen voorzieningen, dus echt kamperen. We konden heel even van de laatste zonnestralen genieten en daarna was het ook meteen goed koud. We keken uit op besneeuwde bergtoppen. Meteen muts op, handschoenen aan en onze eerste portie spaghetti koken. Om 7 uur lig je dan in de tent, het is donker en koud, dus wat moet je anders? En om 6 uur weer op! Thee en Noodles voor ontbijt.
Dag 2, zware dag. klimmen van 3750m naar 4730m, het hoogste punt van de trekking. We deden er 5 uur over, de omgeving was geweldig! Vollop groen om ons heen en besneeuwde bergtoppen voor ons. Hoe hoger, hoe zwaarder, hoe langzamer. Moe, maar verder geen hoogteziekteproblemen. Opeens waren we op de top en waren we omringd door besneeuwde bergtoppen, koud!!! Halverwege naar beneden maakten we een kopje thee en toen verder naar beneden. Om 4 uur waren we bij onze volgende slaapplek. Koude nacht, om 6 uur weer wakker. Dag 3 deden we nog een extra rondje van 7km, naar een meer, hele gave omgeving en niemand te bekennen. Later waaide het heel hard, even rusten en weer door. Langs een groen/blauw meer, later over heel veel stenen, lastig lopen. Nederland speelde tegen Chile, we zagen een mannetje met een radio en vroegen hem wat de score was, 0-0.... we liepen door, 10 stappen later, hoorden we heel hard geschreeuw achter ons 1-0 para Hollanda!! haha zo konden we het toch een beetje volgen. Na ong. 7 uur lopen vonden we een slaapplekje, Alex maakte een kampvuurtje en we aten.... spaghetti!! We hadden maar een piepklein plekje, maar er kwam steeds een koe voorbij lopen, ik was bang dat hij over de tent zou lopen, maar dat gebeurde gelukkig niet, liet alleen een stinkende boodschap achter precies bij de ingang van de tent.
Dag 4 was de laatste dag, we vertrokken vroeg en na 3 uur lopen kwamen we bij het eindpunt waar we een bus terug konden pakken naar Huaraz. Het was echt de mooiste natuur die we tot nu toe gezien hebben!
Tijd om weer wat anders te eten, dus we gingen naar de markt waar je altijd goed en goedkoop kunt eten. Eerst krijg je soep, ik roerde een beetje in het rond en opeens kwamen er een paar kippenpoten bovendrijven, met alles erop en eraan... ik had opeens geen honger meer..
Volgende stop was Huanchaco, het is een gezellig klein stadje, aan het strand. Het was alleen helemaal bewolkt en niet echt een mooi strand, dus we zijn even Trujillo, de stad ingegaan en verder was er niet veel te beleven.
Dus dat was Peru! Vol mooie natuur, avontuur en cultuur!
Nu door naar Ecuador!
Liefs
-
31 Juli 2014 - 18:52
T.Willy:
Ha die A en A, jullie BLIJVEN maar avondturen beleven he? meer dan 4000 m hoog!! geen wonder dat je dan wel eens wat misselijk bent....dat mág dan ook wel, voor jullie als "platte"landers....
Ik kan me voorstellen dat het onuitsprekelijk interessant en bijzonder is, daar ZIJN geen woorden voor he? En dat krijgen jullie ook niet zómaar te zien, je doet er intens veel moeite voor. Dat blijft je je hele leven bij! Is nu de koek bijna op? zal ook weer vreemd zijn zeg....maar jullie gaan vast wel weer nieuwe avonturen opzoeken! daar twijfel ik niet aan. Fijn dat je ons zo laat meegenieten. Wanneer komt er een boek van uit? Samen nog heel fijne dagen, veel liefs en goede reis! -
31 Juli 2014 - 20:15
Agaath:
Het was weer een prachtig verhaal! Wat een voorrecht, dat jullie dit alles moen zien en beleven.....
Hoeveel landen staan er nog op je (voorlopige agenda)?Blijf heerlijk genieten! Dit nemen ze je nooit weer af!!
Peru is een schitterend land! Weet ik van meerdere mensen!
Lfs -
31 Juli 2014 - 20:38
Rieneke En Gerben:
Lieve An!
Wat een mooi verhaal weer, super leuk om te lezen. Gaaf hoor om zo hoog te zijn! En heel naar die hoogteziekte. Gerben vraagt zich af of de koe ook gespettert heeft of viel dat mee?! ;-)
Veel plezier nog, doe voorzichtig en dan zie ik je snel terug!!!
Liefs, ook aan Alex!
Rieneke -
31 Juli 2014 - 21:28
Pap En Mam:
Haha, de koe kwam vast een bekertje melk brengen voor het ontbijt, met een vlaai erbij :-)
We lezen je reisverhalen altijd met veel plezier en over een poosje kunnen we lekker naar je luisteren en bijkletsen :-)
Geniet er nog maar lekker van!
Veilige reis en dikke knuffel x x x -
31 Juli 2014 - 23:23
Mariette:
Wat een geweldig avontuur weer!!! Wat maken jullie toch veel moois mee!!
En wat een bikkels zijn jullie zeg!! Geniet van Ecuador!!
Liefs Mariette -
03 Augustus 2014 - 10:04
Jolanda:
Wat een kanjers zijn jullie zeg! en gewoon door gaan ook al ben je niet lekker. Haha die koe, lekker bezig. Ga nu gauw je Ecuador verhalen lezen.
dikke kus xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
